Activiteiten aanbieden naast de lessen: is dat belangrijk?
Al vanaf kleins af aan ben ik lid geweest van een vereniging. Mijn ouders waren actief vrijwilliger en zo rolde ik er vanzelf in. Als klein meisje ging ik ook al regelmatig mee naar activiteiten en deed ik met zo veel mogelijk activiteiten mee. Ik kan me een boogschietavond met 12+ herinneren en jeugdinstuiven en spelletjesmiddagen voor de recreanten. Ook demo’s en clubkampioenschappen ontbraken niet. De vereniging die ik vanuit mijn jeugd ken is er helaas niet meer. Langzamerhand zijn de zaken die de vereniging in mijn ogen zo leuk maakten verdwenen.
Organiseren van activiteiten
Ik lees toch nog relatief veel over clubs waar regelmatig leuke activiteiten worden ondernomen. Ook hier in de buurt zijn er verenigingen die van alles aan hun leden aanbieden. Met mijn zoontje ben ik inmiddels lid van zo’n vereniging.
Ik heb me in de afgelopen jaren ook meermaals afgevraagd waarom het binnen mijn laatste vereniging juist allemaal leek af te nemen. Ik heb in de 8 jaar dat ik daar actief was als trainster, bestuurslid en turnster meerdere activiteiten op proberen te zetten, maar bijna geen een van de activiteiten heeft het echt overleefd. Want als ik het niet deed, waren er weinig tot geen vrijwilligers die het oppakten.
Nieuwe ideeën
Als beginnend trainster begon ik klein in mijn recreatielessen met inloopuurtjes voor ouders en de pietengym. Een paar jaar later heb ik die pietengym verenigingsbreed getrokken, veel minder geregel voor elke trainster apart en ook nog eens leuk want zo zag je ook kinderen en trainsters van en uit andere groepen!
Verder heb ik me al snel ingezet voor de jaarlijkse clubkampioenschappen en een turn-doe-middag voor de recreatie. Hier en daar had ik hulp, maar de activiteiten werden voornamelijk door mij georganiseerd. Data werden vaak pas redelijk laat in het jaar vastgelegd. Er was geen echte activiteitenkalender en dat maakte het ook lastig om meer vrijwilligers te krijgen om iets te organiseren. Er was geen centraal punt of een centrale persoon die de activiteiten binnen de vereniging regelde en dat was een groot gemis.
Samenwerking
Er zijn genoeg trainsters in de vereniging geweest die voor hun eigen groepen zaken organiseerden. Daar viel ik uiteindelijk ook op terug. Zo organiseerde ik samen met een andere vereniging elk jaar wel een oefenwedstrijd voor de D2/5e divisiegroep. Ook heb ik dat een keertje met de hulp van bijna alleen maar ouders gedaan. Er blijkt dan genoeg bereidheid te zijn, echter ouders willen het wel op tijd weten en gevraagd worden.
Beschikbare tijd
Iets opzetten kost tijd en in de eerste jaren van mijn lesgeef carrière had ik die genoeg. Ook sloot ik me in de tijd aan bij het bestuur van de vereniging waardoor het regelen van bepaalde zaken makkelijker was. Na mijn studie ging ik in het onderwijs werken en al snel kreeg ik kinderen. Dit zorgden ervoor dat mijn beschikbare tijd minder werd. Ook gaf ik nog best wel wat uren les en ergens moesten ik een keuze gaan maken. De keuze viel op het minder organiseren van activiteiten en minder uren lesgeven. Ook mijn bestuurstaak legde ik neer.
Ik merkte dat de activiteiten daardoor ineens veel minder werden, daarom heb ik hier en daar toch nog wat geprobeerd te organiseren. Ik had immers inmiddels de ervaring, maar door gebrek aan veel vrijwilligers binnen de hele vereniging en geen duidelijke data aan het begin van het seizoen, lag daar niet de prioriteit.
Prioriteiten
Omdat ik in het bestuur heb gezeten, snap ik heel goed dat activiteiten voor je leden misschien niet de prioriteit hebben maar dat zou, vind ik, wel een van de prioriteiten moeten zijn. Hoe meer je de leden verbindt aan je vereniging, hoe meer ze denk ik bereid zijn om iets voor de vereniging te doen en zich meer verbonden voelen. Dit geldt natuurlijk wel alleen als de meeste activiteiten beschikbaar zijn voor de hele vereniging en niet voor wedstrijd of recreatie apart.
Waardering
Zoals gezegd ben ik met mijn zoontje inmiddels lid bij een andere vereniging waar ik ook zelf nog een tijdje heb geturnd. Hier organiseren ze diverse activiteiten. Ik vind dat superleuk en zie ook hoe gewaardeerd het wordt door de ouders en de kinderen. Deze vereniging heeft een eigen sportaccommodatie met eigen kantine wat het in mijn ogen makkelijker maakt om dingen voor de hele vereniging te organiseren. Ook is daar nog een grote groep oudere leden en een enthousiaste groep jongeren actief. Dat miste allemaal bij mijn laatste vereniging. De verbondenheid was, en is daar eigenlijk nog steeds, helaas weg.
Ik hoop in de toekomst weer een vereniging te vinden waar ik dat verenigingsgevoel terug kan vinden. Hopelijk kan ik daar dan zelf ook aan bijdragen want ik weet hoe veel positieve energie het kan geven.
