Het turnleven van Maud: over wedstrijden, blessures en de toekomst

Mijn naam is Maud Zentveld, ik ben 17 jaar oud en ik turn bij de vereniging A.Z.T.V Zevenbergen. In deze blog vertel ik je meer over mijn leven als turnster. Wat heb ik mee gemaakt in mijn turnleven, wat ben ik op dit moment aan het doen en wat zijn mijn doelen voor in de toekomst!

Afgelopen seizoen heb ik één wedstrijd gedraaid in het niveau, 5^e divisie senior E. Vanwege de quarantaine bleef het helaas maar bij één wedstrijd. Nun moet ik weer wachten tot aan december om weer op de wedstrijdvloer te kunnen.

Vroeger

Al vanaf jongs af aan wilde ik op turnen. Toen ik mij A- en B-zwemdiploma had gehaald, was het dan eindelijk zo ver en mocht ik naar mijn eerste training. Toen ik 5 jaar was zette ik mijn eerste stap in de turnzaal en ik vond het meteen erg leuk. Ik was een sportief meisje die niet graag stilzat en ging dus ook op voetbal. Eenmaal bij het voetballen werd ik gescout en ben ik tijdelijk gestopt met turnen. Mijn keuze veranderde snel, waarna ik weer op turnen ging. Ik weet nog goed dat ik in een superleuke groep zat met een hele leuke trainster, die ondertussen helaas al gestopt is bij de turnvereniging.

Mijn eerste wedstrijd

Op 15 juni 2013 had ik mijn allereerste turnwedstrijd uit mijn turnleven. Dit waren de clubkampioenschappen en was in mijn ogen destijds al een erg grote wedstrijd. Ik was 7 jaar en weet nog erg goed dat ik in een groepje zat met andere meiden die erg goed waren. Erg gespannen begon ik aan de wedstrijd en in de loop van de wedstrijden trokken de zenuwen steeds meer weg. Mijn moeder was er vanaf begin tot eind bij, aangezien zij zelf toen ook al trainster was en dus een groepje moest begeleiden.

Eenmaal bij de prijsuitreiking zaten ook mijn vader en oma op de tribune. Ze begonnen bij de nummer 3 en ik weet nog goed dat ik de hele tijd nee schudde naar mijn vader. Ik werd geen 3^e, geen 2^e en wist bijna zeker dat ik ook geen 1^e zou worden, want ik zat met erg goede meiden in het groepje.

Tot ze bij de nummer 1 aankwamen en ik hoorde ‘op de eerste plaats is geëindigd, Maud Zentveld. Ik was mega verbaasd en kon het maar niet geloven. Met trots bracht ik mijn medaille mee naar school, waar helaas toen de roddel rondging dat mijn moeder zou hebben geholpen dat ik 1^e was. Wat natuurlijk helemaal niet waar is. Maar met voor- en tegenslagen heb ik doorgezet en werd ik na deze wedstrijd geplaatst in de selectiegroep. Mijn echte turnleven begon!

Blessures uit mijn turnleven

Na jarenlang hard trainen, kwam mijn allereerste tegenslag. Ik was met een vakantievriendinnetje op de trampoline aan het springen en ik wilde haar vangen met de flikflak. Helaas liep dit niet af als gepland. Mijn vriendin belandde met haar gehele lichaam op mijn elleboog die vervolgens helemaal kapot was. We reden mega snel naar het ziekenhuis. Na nog geen 10 minuten wachten lag ik al op de operatietafel en hebben ze mijn elleboog geopereerd. Er zaten 2 pinnen in mijn arm. Deze zouden ervoor zorgen dat alles weer op de juiste manier aan elkaar groeide. Ik kreeg een spalk en die moest na één weekend vervangen worden door echt gips. Aangezien we de week erna bij ons thuis het EK-voetbal zouden kijken, koos ik voor een mooi oranje gips.

Deze heb ik 4 weken gedragen en door deze blessure moest ik toen de eerstvolgende clubkampioenschappen missen. Ik baalde er heel erg van, maar mocht uiteindelijk de gehele dag jurymeisje zijn, waardoor ik toch nog een beetje bij de wedstrijd betrokken was. Mijn wond bloedde door en op dezelfde avond van de clubkampioenschappen zijn we naar het ziekenhuis gereden op het gips te vervangen. Het was weekend dus kreeg ik een rood-wit-blauwe spalk voor weer één weekend. Na het weekend heb ik de laatste 2 weken uitgezeten met mooi roze gips.

Naast mijn elleboog blessures heb ik de laatste jaren een aantal blessures aan mijn enkel gehad. Ik stapte net naast de lage balk en ging door mijn voet tijdens een eindspel… nu ik ook bijna geen last meer heb van mijn springschenen, heb ik zin om na de zomervakantie weer volop te gaan trainen.

Wat doe ik nu?

Momenteel ben ik beginnende promo turnster van Beter Turnen waar ik met super veel plezier, probeer om in Nederland meer bekendheid te geven aan Beter Turnen. Ik geef momenteel op maandag, woensdag en donderdag buitentraining aan de recreanten, opstappers en selectie. Ik doe dit met ontzettend veel plezier en vind het superleuk om de jongere meiden te laten groeien en te begeleiden met het leren van nieuwe elementen, angsten te overwinnen, maar ook om af en toe gezellig een praatje te maken. De meiden weten namelijk dat ze ook altijd bij mij terecht kunnen als er iets even niet lekker gaat.

Zelf train ik momenteel op maandag bij de ‘springgroep’ en op woensdag met de selectie. Vanwege de corona maatregelen mogen wij nog steeds niet de zaal in. We moeten met de plek en het materiaal wat we hebben zo leuk en goed mogelijk trainen. We kunnen dus helaas ook niet alle lesuren die we normaal trainen, nu met de buitentrainingen waarmaken.

CIOS

Ik zit op het CIOS in Goes en ga daar naar het 3^e leerjaar als BOS (Buurt Onderwijs en Sport coach). Hier leer ik veel met betrekking tot de omgang van onder andere jongere kinderen. Het is superfijn om alle tips en tricks van school mee te kunnen nemen naar de trainingen op turnen, en het toe te passen in mijn eigen turnleven. Ook heb ik mijn assistent leider niveau 1 en niveau 2 gehaald!. Ik hoop aankomend jaar misschien ook nog niveau 3 te halen. Daarnaast voetbal ik nog steeds en heb ik geleerd dat je meerdere sporten zeker kunt combineren.

Ik hoop dat ik jullie met mijn verhaal een beetje heb kunnen meenemen in het turnleven van een 17- jarige. Het gaat natuurlijk met ups en downs, maar vooral met heel veel ups. Het is superleuk om met een hechte groep te trainen en beter te worden in hetgeen wat je ontzettend leuk vindt om te doen. Twijfel niet om op turnen te gaan en neem gerust een keer een kijkje of proefles bij een turnvereniging!

Groetjes Maud!